Wie is Anna Politkovskaja?

http://politkovskaja.blogspot.com 

Politkovskaja is niet meteen de makkelijkste naam voor een weblog. Vanwaar deze naam? Anna politkovskaja is een Russische journaliste die (vermoedelijk) is vermoord voor haar kritiek op het Kremlin en het beleid van Poetin. Het leek ons zeer toepasselijk om deze site naar haar te vernoemen. Als studenten Journalistiek worden we geconfronteerd met het feit dat regeringen vaak liegen, en/ of  met misleidende perscommuniqués naar buiten komen. Het is aan de journalist om op te maken of het nieuws betrouwbaar genoeg is om te publiceren. Men mag van geen enkele overheid zomaar aannemen dat de informatie die ze brengen volledig juist is. In het geval van het Kremlin moet men zeker op zijn hoede zijn. Rusland heeft namelijk een geschiedenis van onderdrukte persvrijheid en misbruik van informatie. Daarom lijkt het ons ook toepasselijk om deze site naar een heel moedig Russisch journaliste te noemen die niet zomaar boog onder de macht van het Kremlin. Een journaliste die altijd kritisch bleef en nooit haar mening verzweeg. Zelfs wanneer haar leven in gevaar kwam bleef ze schrijven. Ze was een groot journaliste en we hopen om onze visie op het Russisch politieke landschap even ongeremd te kunnen weergeven als zij dat ooit heeft gedaan.

Wie was Anna Politkovskaja?

Anna Stepanovna Politkovskaja, geboren als Anna Stepanovna Mazepa (Russisch: Анна Степан

овна Мазепа) was een  Russische journaliste, publiciste en mensenrechtenactiviste. Haar ouders waren Sovjet-diplomaten van Oekraïense afkomst die werkzaam waren bij de Verenigde Naties in New York. Ze studeerde journalistiek aan de Universiteit van Moskou waar ze afstudeerde in 1980. Ze ging vervolgens werken bij de Russische krant Izvestia. In 1999 werd ze journalist bij een andere Russische krant, Novaja Gazeta. Politkovskaja was een onafhankelijke en kritische verslaggeefster die politieke en maatschappelijke misstanden aan de kaak stelde. In haar krantenartikelen liet zij zich kritisch uit over de oorlog in Tsjetsjenië. Zij beschuldigde het Russische leger ervan in hun strijd met de Tsjetsjeense opstandelingen zich doorlopend te bezondigen aan het schenden van de mensenrechten. Het beleid van de Russische president Vladimir Poetin was ook onderwerp van haar kritiek. Politkovskaja schreef er het boek "Poetins Rusland" over dat ook in het Nederlands uitkwam.

In 2001 was ze gedwongen om naar Wenen te vluchten omdat ze een tijdlang via e- mail was bedreigd door een politiefunctionaris die zij in haar artikelen had beschuldigd van het begaan van misdaden tegen burgers.

Toen in 2002een groep Tsjetsjenen een theater in Moskou gegijzeld hielden trad Politkovskaja op als bemiddelaarster. In 2004 wilde zij vanwege de gijzeling van schoolkinderen in Beslan naar die plaats afreizen maar ze werd onderweg vergiftigd en moest haar reis staken.

In het voorwoord van het hierboven aangehaalde en tevens meest recente boek van haar - "Poetins Rusland" - schreef ze: "Het is nog te vroeg om afstand te nemen. Ik leef in het heden en noteer wat ik zie". Het boek geeft een onthutsend beeld van het beleid van president Poetin en de uitwassen waartoe dat leidt. Het is dan ook niet zomaar een biografie of een analyse van het presidentschap van Poetin. Ze schrijft over de georganiseerde maffia en schandalen in de provincie, de corruptie in het leger, overheid en rechtspraak. Over de grootschalige omkoping die het gevolg is van de opkomst van de straathandel en het werkelijke verhaal achter de bestorming van het Moskouse theater aan de Doebrovskaja-straat. Altijd staan individuen centraal: moeders van zonen die zich ophangen in militaire dienst, of vrienden van vroeger die tot moord in staat blijken te zijn.

Politkovskaja's journalistieke en publicerende werkzaamheden werden gekenmerkt door menselijkheid, passie en haar focus op individuen. Voor haar werk werd ze diverse malen onderscheiden. Zo ontving ze in april 2005 de prijs voor de vrijheid en de toekomst van de pers van de Mediastichting Leipzig; met Seymour Hersh, Hans-Martin Tillack en Britta Pedersen moest ze 30.000 euro delen.