Russisch politiek haasje-over

Voor olie en gas schuif je al eens je democratische principes opzij

Elk medium dat zichzelf respecteert, zou het vandaag niet mogen hebben over de 'verkiezingen' in Rusland. Want laat dat duidelijk zijn, de aanstelling door Vladimir Poetin van Dmitri Medvedev als zijn opvolger aan het hoofd van de Russische staat heeft niks te maken met wat je van ver of dichtbij een verkiezing kan noemen. Het is een - vermoedelijke - machtsoverdracht van Poetin aan Medvedev die gisteren door de Russische kiezer moest worden bekrachtigd. De vrije toegang tot de kiescampagne was volgens de ene waarnemer 'een klucht' en volgens een andere 'een schandelijke farce'. Medvedev kreeg liefst zeventien keer zoveel toegang tot de media als zijn drie tegenkandidaten. Eén van die tegenkandidaten, Andrej Bogdanov, was naar alle waarschijnlijkheid niet meer dan een door het Kremlin naar voren geschoven nep-verschijning, die de democratische schijn moest helpen ophouden. Verkiezingswaarnemers van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) weigerden naar Rusland te gaan omdat ze toch geen ernstige kans maakten om onafhankelijk te kunnen werken. Dat Poetin en zijn troonopvolger alle democratische regels met voeten treden, stuitte de afgelopen maanden niet op massaal protest in Rusland. Na acht jaar president te zijn geweest van zijn land, is Vladimir Poetin bij de Russen nog steeds razend populair. Velen van hen associëren het woord democratie nu eenmaal met Boris Jeltsin, anarchie en armoede. Onder Poetin kwam er economische groei en politieke stabiliteit en telde Rusland weer mee op wereldvlak. Dat dit gebeurde middels een wel bijzonder grote concentratie van macht op het Kremlin, dat de rijkdom bijzonder ongelijk is verdeeld, dat de pers en oppositie zo goed als monddood zijn gemaakt en dat de Russische economie vooral kon groeien omdat de olie- en gasprijzen de hoogte in schoten, dat alles kan de gemiddelde Rus niet echt veel schelen. Als het aan hem of haar lag, verkoos hij of zij Poetin opnieuw tot president. Dat laat de grondwet niet toe en daarom komt straks de vazal Medvedev op Poetins stoel te zitten. En wordt Poetin meer dan waarschijnlijk een oppermachtige premier van het land. Maar ook in de rest van de wereld was er niet meteen een golf van verontwaardigd protest te horen over dit spelletje politiek-haasje-over. Noch in Washington, noch in Brussel viel er, zeventien jaar na de val van het communisme, veel verbijstering te noteren over Ruslands schijndemocratie. Washington heeft nu eenmaal de hulp nodig van Moskou in dossiers als dat van Iran. En de Europese Unie is voor een groot stuk afhankelijk van Russische olie en gas. Dan schuif je al eens de mooie principes van democratie, persvrijheid en mensenrechten opzij.